Drodzy
rodzice,
rozpoczęcie
przez Wasze dziecko edukacji szkolnej to nowy i czasem trudny dla Was moment. W
tym miejscu chcemy Was wspierać i pomagać Wam w zrozumieniu zarówno Waszego
pierwszoklasisty, jak i zadań, z jakimi przyjdzie mu się zmierzyć w szkole.
Strefa
Rodzica będzie nieustannie wzbogacana w informacje na temat prawidłowego
rozwoju Waszego dziecka oraz trudności, z jakimi możecie się spotkać.
Znajdziecie tu podpowiedzi i pomysły na zajęcia ze swoim dzieckiem, a także na
zabawy ogólnorozwojowe.
Na początek dobry przepis dla rodzica: poświęć 40 proc. uwagi na przyglądanie
się swojemu dziecku, 40 proc. na słuchanie, 15 proc. na pytania, 5 proc. na
pouczanie.
O
potrzebie zabawy
Dziecko w
wieku 6–7 lat nie może być obarczone zbyt dużą liczbą zajęć pozalekcyjnych.
Pamiętajcie – zabawa jest jego naturalną potrzebą. Dziecko, gdy ma czas na
zabawę, jest szczęśliwe i pogodne.
Strach
przed pójściem do szkoły
Każdy człowiek, mały czy duży, przeżywa napięcia i lęki. W
przypadku dziecka przed szkolnym „debiutem” można temu zaradzić poprzez zabawy
edukacyjne. Pomocny może się okazać „Komin samogłoskowy”: trzymasz swoje dziecko za obie ręce, jesteście nadmuchanym
balonem, wypuszczacie powietrze w górę, „do komina”, jako głoskę „a”.
Ćwiczymy
analizatory
Jeżeli
dziecko ma kłopoty z analizą i syntezą wyrazową, pobaw się z nim w domu lub
podczas jazdy samochodem. Wypowiedz na przykład słowo „rak” i poproś, by
dziecko wymyśliło wyraz na ostatnią literę w twoim wyrazie.
Rozmowy
o trudnych sprawach
Wychowywanie
nie jest łatwe. Nam, rodzicom, wydaje się, że powinniśmy wiedzieć, jak pomóc
dzieciom poradzić sobie z ich problemami. Czasem, gdy jest smutno i ciężko, z
pomocą może przyjść Błękitny Pies, ciepły i włochaty, który powie to, co jest
nam potrzebne.
Książka
Beaty Majchrzak „Opowieść o Błękitnym Psie, czyli
o
rzeczach trudnych dla dzieci” w znakomity sposób pomoże Tobie, rodzicu, i
dziecku zrozumieć problem inności, kalectwa, odejścia bliskich, akceptacji
siebie w nowej sytuacji.
Stawiaj
granice
W każdej dobrze funkcjonującej grupie – klasie, drużynie, zespole
– muszą być jasno określone zasady. Aby dziecko czuło się bezpieczne w szkole,
musi poznać granice najpierw w swojej rodzinie. Potrzebne mu są konsekwentnie
przestrzegane zasady:oglądasz jedną bajkę, a po niej idziesz spać; po zabawie sprzątasz zabawki.
Pamiętaj
– to Ty jesteś rodzicem, w pewnych kwestiach dziecko nie może decydować.
Zwyczaje
rodzinne
Opowiadaj dzieciom historie rodzinne. Niech wiedzą, skąd pochodzą,
jakie są dzieje ich przodków. Pielęgnujcie tradycje rodzinne: wiosenne wycieczki w sobotę, wieczorne opowieści do poduchy.
Obserwacje
przyrody
Potrzeba
bliskości z przyrodą jest jak najbardziej naturalna. Aby dziecko było
szczęśliwe, radosne musi biegać, skakać, poznawać, dotykać, obserwować… To
powrót do źródeł, z których można czerpać. Ciekawym pomysłem może być założenie
„Dziennika obserwacji przyrodniczych”. Wykorzystajcie lupę, lornetkę, ołówek, a
przede wszystkim miejcie oczy i uszy szeroko otwarte.
Pamiętaj
– bliski kontakt z przyrodą łągodzi napięcia, lęki i obawy, a więc ruszajcie w
plener.
Problem
niejadka
Gotujcie
razem, niech Twój malec wie, co wkładasz do garnka, gdy gotujesz zupę. Niech
pozna potrawy wszystkimi zmysłami. Kolory dań i estetyczmy sposób podania
wzmagają apetyt.
Ćwiczenia
wspomagające koncentrację
Zabawy
poprawiające grafomotorykę: wspólne ugniatanie ciasta dla całej rodziny; taca z
piaskiem do rysowania paluszkami; ćwiczenia Dennisona Kapturek myśliciela,
Leniwe ósemki, Ruchy naprzemienne…
Kapturek
myśliciela.
Wyostrza słuch i poprawia pamięć. Trzeba kilka razy lekko zawinąć i rozwinąć małżowinę uszu, zamykając oczy. Potem słuchamy: czy słyszymy tak samo na oboje uszu? Czy słyszenie na jedno ucho jest wyraźniejsze? Czy niektóre dźwięki są przytłumione? Kapturek myśliciela pomaga w zapamiętywaniu informacji.
Wyostrza słuch i poprawia pamięć. Trzeba kilka razy lekko zawinąć i rozwinąć małżowinę uszu, zamykając oczy. Potem słuchamy: czy słyszymy tak samo na oboje uszu? Czy słyszenie na jedno ucho jest wyraźniejsze? Czy niektóre dźwięki są przytłumione? Kapturek myśliciela pomaga w zapamiętywaniu informacji.
Leniwe
ósemki
Są idealne do wytrenowania dobrej koordynacji ręka-oko. Na papierze lub tablicy płynnym, nieprzerwanym ruchem trzeba narysować położoną ósemkę. Zaczynamy na środku, najpierw malujemy w stronę przeciwną do ruchu wskazówek zegara, potem zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Pięć lub więcej powtórzeń wykonuje się każdą ręką osobno, a następnie dwoma rękoma naraz. Ćwiczenie rozluźnia mięśnie dłoni, przedramion i ramion. Jeśli dziecko czuje się zestresowane, powinno zakreślić palcami na ławce kilka leniwych ósemek, by uzyskać integrację obydwu półkul.
Są idealne do wytrenowania dobrej koordynacji ręka-oko. Na papierze lub tablicy płynnym, nieprzerwanym ruchem trzeba narysować położoną ósemkę. Zaczynamy na środku, najpierw malujemy w stronę przeciwną do ruchu wskazówek zegara, potem zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Pięć lub więcej powtórzeń wykonuje się każdą ręką osobno, a następnie dwoma rękoma naraz. Ćwiczenie rozluźnia mięśnie dłoni, przedramion i ramion. Jeśli dziecko czuje się zestresowane, powinno zakreślić palcami na ławce kilka leniwych ósemek, by uzyskać integrację obydwu półkul.
Ruchy
naprzemienne
To na przykład truchtanie w miejscu. Z kolei przez dotknięcie prawym łokciem lewego kolana i następnie lewym łokciem prawego kolana pobudza się duże powierzchnie obu półkul mózgowych. Ruchy naprzemienne wykonywane regularnie powodują, że w ciele modzelowatym tworzy się i pokrywa mieliną więcej sieci nerwowych. Przez to usprawnia się komunikacja między półkulami mózgu, która kształtuje myślenie przyczynowo-skutkowe. Ruchy naprzemienne powinny być wykonywane bardzo powoli.
To na przykład truchtanie w miejscu. Z kolei przez dotknięcie prawym łokciem lewego kolana i następnie lewym łokciem prawego kolana pobudza się duże powierzchnie obu półkul mózgowych. Ruchy naprzemienne wykonywane regularnie powodują, że w ciele modzelowatym tworzy się i pokrywa mieliną więcej sieci nerwowych. Przez to usprawnia się komunikacja między półkulami mózgu, która kształtuje myślenie przyczynowo-skutkowe. Ruchy naprzemienne powinny być wykonywane bardzo powoli.
Wzbogacacze
lekcji
Rodzic
może być wzbogacaczem lekcji. Wykonujesz ciekawy zawód, powiedz o tym
nauczycielowi, opowiedz o tym, co robisz, w klasie. Twoje dziecko będzie dumne.
Teatr
domowy
Nie ma
lepszej zabawy niż teatr, zwłaszcza w domu. Wystarczy do tego kawałek tkaniny
(koc, zasłona), kij, dwa krzesła i już możemy wystawiać sztukę
Poczucie
bezpieczeństwa
„Moje
dziecko samo nic nie mówi, muszę z niego wyciągać”.
Mniej
przepytywań, więcej miłych sytuacji przeżywanych wspólnie. Dzieci lubią, gdy
spędzasz z nim czas.
Pamiętajmy
– dzieci mogą więcej, niż nam się wydaje.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz